සදාකාලික ජීවිත!

ජීවිතං අනියතං
මරණං නියතං
එතකං ජීවිතං
ජොලියෙන් ගතකරං

මේ කතාව හුගාක් ඉස්සර කවුරු හරි කිව්ව කතාවක්, ඒත් ඇත්තක් නැත්තේම නැහැ, ජීවත් වෙන්න ඕන ක්‍රමය කේසේ වෙතත් ජීවිතේ අනිත්‍යයි කියන එක අඩුවක් නැතිව කියලා තියනව නොවැ, අපි හැම කෙනාගේම ජීවිතත් මේන්න මේ කියන අනිත්‍යයට යටයි, කවුරු හරි හිතනවනම් ‍මේ ජීවිත අපේමයි අපිට ඕන කාලයක් ජීවත් වෙන්න පුළුවන් කියලා, ඒක සම්පුර්ණයෙන්ම වැරදියි, මේ එකත් එකටම අපේ තාවකාලික නවාතැනක් විතරයි, මේ ශරීරය අපිට තාවකාලිකව ලැබුණු දෙයක්, ඒ කියන්නේ අපි කරපු කුශල කර්ම වල බලයෙන් අපිට ලැබුණු තෑග්ගක් මේක, මේ ශරීරය භාවිතා කරල හරි හමං දෙයක් කරගත්තේ නැත්තම් ඊලගට අපිට ලැබෙන ශරීර කුඩුව මොනවගේ වෙයිද කියලා අපිට හිතාගන්නවත් බැරිවෙයි, අද සමාජය දිහා බැලුවම ගොඩාක් දෙනා මේ අනිත්‍ය දන්නවා ඒත් පිළිගන්න කැමැත්තක් දක්වන්නේ අතලොස්සක් පමණයි.. ඔය අපි කියමනටත් කියන්නේ දැන දැන වැරදි කරනවා කියලා, ඉතිං ඔන්න ඔය වාගේ තමයි ‍වර්ථමානයේ ජීවත් වෙන මිනිස්සු, කිසිම අරමුණක් නැහැ තමන්ගේ ජීවිතයේ අවසානය මොකක්ද කියන එක ගැන, සල්ලි වලින් අනික් ආත්මයත් එක්කම සැපවත් කරන්න පුළුවන් කියන හැගීම ගොඩ දෙනෙක්ගේ හිත් වලා බැඳිලා ඉවරයි, සමහරෙක් හිතන්නේ, අද ජීවත් වෙන්න එපැයි හෙට ගැන හිතන්න, තවත් කෙනෙක් මැරෙන්න කලින් පුළුවන් ටික ඔක්කොම කලා ඉවර කරනවා! . මේන්න මේ ව‍ගේ නොයෙකුත් කතා නිතරම අහන්න දකින්න ලැබෙනවා, 

සල්ලි වෙනුවෙන් කැපවෙනු!

මිනිසත් කමට හැමදාමත් හේනේට ඉන්න සල්ලි. හැමදාමත් කරන්නේ මිනිසුන්ගේ මිනිසත් ගති නැති කරගන්න උදව් වෙන එකනේ. ඒත් ඇත්ත කතාව නම් සල්ලි නැතුව කරන්න පුළුවන් ඉටිගෙඩියකුත් නැහැ කියන එක, ඒක නිසා මිනිස්සු විදියට ඉපදිලා මිනිසත් කමින් කාටවත් අතනොපා ජීවත් වෙන්න ඔය කියන දෙයියන්ගේ මල්ලිත් ඕන වෙනවා, මේච්චර මේ වැල් වටාරම් දොඩවලා අවසානෙට දොඩන්න හදන්නේ අද හවස මගේ ඇහේ හැප්පුන පුන්චි දුක හිතෙන කතාවක්. මේකට කතාවක් කිව්වම හිතන්න එපා නවකතාවක් කියලා ඒත් ‍මේක පුංචි කෙටි කතාවකට උනත් බීජයක් කරගන්න දක්ෂයෙකුට පුළුවන්, 

     සිද්ධිය සැකෙවින් මේසේමය, මම හවස ටියුෂන් එක ඉවර කරලා ගෙදර එන්න පිටත් වුනා ඒ එන අතරමගදි ‍තේකක් බොන්න ළග කඩයකට ‍සෙට් වුනා. නිකම්ම තේකක් බොන එකේ කොලිටියකුත් නැති හින්දා කඩේ මුදලාලිට කියලා තෝසේ 2 ක් 3ක් එහෙමත් ගෙන්න ගත්තා.(මුදලාලි කිව්වට මේ හාදයා මටත් වයසින් බාල නියම කොල්ලෙක්)  කොල්ලා තොසේ ටිකත් මට දීලා කඩේට ඕන කරන බඩුවගයක් ගේන්න ටවුන් ගියා, කඩේට පාත් වුනු වෙලාවේ ඉදලම මගේ ඇහේ දැවටුනු එක චරිතයක් තිබුනා, ඒ පුංචි කෙලිපැටික්කියක්, හරීම ඈලි මෑලි ගතියෙන් කඩේ පුරාම එහේ මෙහේ ඇවිදිනවා, (වයස අවුරුදු 3-4ක්) මේ පුංචි කෙල්ල මගේ දිහා ඔරවලා බැලුවා, ඒත් මම විහිළුවට වගේ මොකද කියලා ඇහුවා, ම් හ් , නො ආන්ස්වර්, මම ආයෙත් කතා කලා, කෙල්ල මාව ගනන් ගන්නැතුවම ගියා,